دیوتیما فیلسوف زنی که معلم سقراط بود/خاطره‌ای از پسرانی که میگفتند که شما چرا سر کلاس فلسفه نشسته‌اید!
تاریخ انتشار: ۶ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۴۳۱۶۶
وی در سخنان خود به نکات تعجب برانگیزی از نگاه مردانه به فلسفه و فلسفه‌آموزی پرداخته است که میتواند بسیار عبرت آموز باشد.
مریم نصر اصفهانی در این نشست در ابتدای سخنان خود با اشاره به تلاس دکتر مصطفی ملکیان برای شناساندن زنان فیلسوف در دهه های اخیر در ایران، به احساس غریبگی زنان نسبت به فلسفه در همه جهان از جمله ایران پرداخت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
خاطره ای از نارحتی شدید دختران دانشجو از تحقیر زنان توسط فلاسفه
دکتر مریم نصر اصفهانی با اظهار تاسف از اینکه تاریخ فلسفه هم مانند بسیاری از حوزه های دیگر به صورت مردانه نوشته شده است از مقاومت دپارتمان‌های فلسفی ایران در مقابل عضویت زنان در هیئت علمی انتقاد نمود. وی با بیان خاطره ای از سخنان ضد زن فیلسوفان مختلف مانند نیچه، شوپنهاور و … که در کلاس درس برای شاگردان خود خوانده است از ناراحتی و عصبانیت عمیق دختران دانشجوی خود خبر داد که با درخواست قطع سخنانش توسط دانشجویان دختر مواجه شده است.
دیوتیما، فیلسوف زن بزرگی که به دلیل زن بودن خیالی دانسته شده است
نصر اصفهانی در ادامه به مشقت های خانم مری آلن ویت نویسنده کتاب در جمع‌آوری اسناد مربوط به ۱۳ فیلسوف زن اشاره‌شده در کتاب پرداخت و به معرفی فیلسوف زنی به نام دیوتیما مبادرت نمود که سقراط او را معلم خود در عشق دانسته است. به گفته ویت خیلی از شارحان افلاطون صرفاً به دلیل اینکه او یک زن بوده است دیوتیما را یک موجود خیالی دانسته اند و به همین دلیل است که آثار این فیلسوف زن بزرگ که راهبه هم بوده است حتی به انگلیسی هم ترجمه نشده و وی ناشناخته مانده است! وی همچنین با اشاره به وجود فیلسوفان زن فیثاغوری در ۶ قرن قبل از میلاد که اشاره ای در محافل فلسفی به انها نمیشود از گم شدن فیلسوفان زن در تاریخ اظهار تأسف نمود.
فیلسوف زنی که لایبنیتس کلمه موناد را از او وام گرفت
نصر اصفهانی در ادامه سخنان خود به فیلسوفان زنی که روی دکارت و لایبنیتس اثر گذاشته اند اشاره نمود و از فیلسوف زنی به نام آنه کانوی که روی لایبنیتس تأثیر بسیاری گذاشته است نام برد به نحوی که لایبنیتس مفهوم موناد را که در فلسفه‌اش بسیار مهم است از او به وام گرفته است. به گفته این استاد دانشگاه متأسفانه نام آنه کانوی هم در تاریخ فلسفه به فراموشی سپرده شده و ما مونادولوژی را فقط برای لایبنیتس می‌دانیم.
اسنادی که از هایپاتیا به سختی به دست آمد!
دکتر نصر اصفهانی در ادامه سخنان خود به اشاره نویسنده کتاب در مورد به دست آوردن اسناد مربوط به فیلسوفان زن معاصر پرداخت. به گفته وی حتی با اینکه هایپاتیا فیلسوف معروفی است باز هم اسناد مروبط به وی به راحتی قابل دستیابی نبوده و این مشکل در مورد بقیه فیلسوفان زن معاصر هم صدق میکرده است. برای مثال خانم ویکتوریا لیدی ولبی یکی از فیلسوفانی که در این کتاب به آنها اشاره شده است صرفاً به دلیل اینکه جزو خاندان سلطنتی بوده است، از آثار وی نگهداری و مخافظت شده است و نه آنکه به دلیل اهمیت فلسفی آثارش، چنین اتفاقی افتاده باشد.
ایده راسل که احتمالاً متعلق به یک فیلسوف خانم است
به گفته دکتر نصر اصفهانی در کتاب مورد اشاره، فیلسوفی وجود دارد که در تعلق برخی از ایده های فلسفی که منسوب به راسل است به او بحث است و صرفاً به دلیل اینکه زن بوده است، مورد توجه قرار نگرفته است.
پسرانی که میگفتند شما چرا سر کلاس فلسفه هستید!
وی با بیان خاطره ای از اولین کلاسهای فلسفه که در زمان دانشجویی خود در دانشگاه داشته است به سخن پسران در کلاس اشاره کرد که می گفتند که ما فیلسوف زن نداشته ایم و این همه دختر در این کلاس چه کار دارند؟!! و اصلاً اینجا قلمرو شما نیست که اینجا باشید!
خانم نصر اصفهانی در پایان با اظهار امیدواری نسبت به اینکه این فیلسوفان معرفی شده در این کتاب و آراء آنها به مرور جذب بدنه فلسفه در دنیا شود، به سخنان خود خاتمه داد.
۵۷۵۷
کد خبر 1770986منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: معرفی کتاب کتاب فلسفه نصر اصفهانی خاطره ای سخنان خود فیلسوف زن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۴۳۱۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
معلمی؛ همیشگی ترین عشق است
ایسنا/گیلان معلم یک مدرسه استثنایی با بیان اینکه شغل معلمی یک کار ویژه است در پاسخ به این سوال که آیا از این انتخاب راضی هستید؟ تاکید کرد: با علاقه شدید قلبی و با کمال میل این شغل را انتخاب کردم و هر روز با عشق سر کلاس می روم.
۱۲ اردیبهشت ماه؛ روز معلم؛ فرصت تجلیل از آموزگاران و دبیران، اساتید دانشگاه و همه آنهایی است که سهم و نقشی در آموزش، تعلیم و تربیت ما دارند. معلمان مدارس استثنایی از آن دسته شاغلان حرفه آموزش و پرورش هستند که عشق و علاقه چاشنی کارشان است وگرنه شاید نمی شد در این مسیر ثابت قدم بود.
در همین رابطه مرتضی عابدپور لنگرودی، معلم جوان ولی با تجربه یکی از مدارس استثنایی رشت در گفت‌وگو با ایسنا از زیبایی های شغلش می گوید.
وی که متولد ۱۶ تیر ۱۳۶۹ در لنگرود گیلان است و از چندین دهه پیش ساکن رشت شده، در خصوص نحوه ورود به این حرفه اظهار کرد: کارشناسی عمران و ارشد ادبیات دارم و با توجه به روحیه جستجوگری که در وجودم بود از زمانی که توانستم وارد بازار کار شوم، مشاغل مختلفی را امتحان کردم ولی هیچ شغلی نمی‌توانست روح مرا اغنا کند و خستگی، چیزی بود که در وجودم باقی می‌ماند و در مدت کوتاهی سعی می کردم شغل دیگری را پیشه کنم.
او که شاعر و منتقد ادبی است، گفت: بیش از یک دهه است که در انجمن‌ها و کلاسهای ادبی، منتقد بودم و در دانشگاه‌ها و موسسات ادبی، تدریس داشتم تا اینکه دو سال پیش وارد مدرسه شدم و امسال به صورت رسمی معلم بچه‌های استثنایی شدم.
عابدپور با بیان اینکه شغل معلمی یک کار ویژه است و ویژه‌تر از آن دانش آموزان استثنایی هستند، در پاسخ به این سوال که آیا از این انتخاب راضی هستید؟ و آیا ممکن است که بعد از مدتی از این کار هم به شغل دیگری روی بیاورید؟ تاکید کرد: شاید اغراق نباشد اگر بگویم از معدود انسان‌های کره زمینم که از شغل خودم راضی هستم و با علاقه شدید قلبی و با کمال میل این شغل را انتخاب کردم و هر روز با عشق سر کلاس می روم.
وی افزود: شاید از بیرون اگر نگاه کنیم جز سختی در این شغل چیز دیگری نباشد، شاید عده‌ای به دنبال میز و مسئولیت باشند ولی من از آن نقطه فرار کردم و امروز آموزگار بچه‌هایی هستم که عادی نیستند، مثل بقیه نمی بینند، نمی شنوند حتی نمی توانند مثل بقیه راه بروند و حرف بزنند ولی مملو از عشق و مهر و احساس هستند.
عابدپور با تاکید بر اینکه در این شغل یک مِهر نانوشته بین معلم و شاگرد است، در پاسخ به این سوال که خستگی در این کار چقدر است؟ گفت: اگر قِلق کار را بلد باشی و بدانی با هر دانش آموز چطور باید رفتار کنی، نه تنها خسته نمی شوی، بلکه از آموزش دادن و بودن در کلاس لذت هم می بری.
از این آموزگار می‌خواهم در یک جمله معلمی را تعریف کند، می‌گوید: نمیشود! با یک جمله نمی‌توان عظمت این شغل را بیان کرد.
عابدپور تاکید کرد: وقتی خداوند انسان را خلق کرد به او یاد داد و انسان توانست اسماء حسنی را بیان کند، در واقع اولین ارثی که انسان برد آموزش دادن و آموزش گرفتن بود و شاید همین باعث شد که انسان اشرف مخلوقات باشد.
این معلم تصریح کرد: در واقع معلمی شغل نیست بلکه یک فطرت است. انسان‌ها همواره و در هر حرفه و پیشه‌ای که باشند، معلم هستند. پدر و مادر وقتی به کودک خود آموزش می‌دهند، معلم هستند، هر کدام از ما در هر شغل و حرفه وقتی نکته ای را آموزش می‌دهیم، معلم هستیم. معلمی مثل لذت بردن از زندگی، مثل دوست داشتن و عشق ورزیدن؛ بخشی از زندگی است. منتها در جامعه امروزی و بر اساس نیاز اجتماعی برای این شغل چهارچوب تعریف شده و حکم و فیش دارد.
این آموزگار در پایان با بیان اینکه سیستم آموزش و پرورش نیازمند تحول بنیادی به ویژه در سیستم آموزشی استثنایی است، تاکید کرد: به جز دانش آموزان نابینا، دانش آموزان مدارس استثنایی عمدتاً نمی‌توانند به دانشگاه بروند و بر اساس سیستمی که تعریف شده وارد دوره متوسطه نمی‌شوند بلکه دوره حرفه‌ای و پیش حرفه‌ای دارند.
وی افزود: شاید این دانش آموزان نخبه علمی نشوند ولی باید تلاش کنیم تا جایی که امکان فراگیری دارند، مهارت های زندگی را به آنها یاد بدهیم تا به عنوان یک شهروند مفید وارد جامعه شوند. لذا پشت میز و صندلی نشستن در کلاس درس زیاد مفید نیست بلکه حداقل دو روز در هفته باید با معلم خود به کارگاه بروند و بر اساس علاقه و توانمندی خودشان حرفه‌ای را یاد بگیرند این کار باعث می‌شود علاوه بر اعتماد به نفس، یک شغل هم یاد بگیرند تا بتوانند به یک شهروند برای خود کسب درآمد داشته باشند.
عابدپور تصریح کرد: بهترین وسیله آموزش برای بچه‌های استثنایی، بازی است البته نه بازی محض سرگرمی، بلکه فعالیتی که ذهن آنها را تقویت کند. این در حالی است که هنوز برای این مدارس زمین بازی مناسب تعریف نشده است و مثل بچه‌های عادی سر کلاس درس می‌نشینند.
انتهای پیام
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند